Het gele gevaar of juist kansen

In de laatste paar maanden is het er enigszins op gaan lijken dat de westerse wereld een beetje bang voor China is geworden. Nu de werkplaats van de wereld zich ontwikkeld heeft tot de tweede economie in de wereld die weinig last lijkt te hebben van de economische crisis die ons in het westen raakt, ontstaat er angst voor het gele gevaar. Zo was er natuurlijk de overname van Draka, die verrast werd door een bod van een Chinese speler. En in de aanloop van de Chinese premier aan de VS worstelde ook Amerika met de vraag of dit nu de nieuwe vriend of vijand is. In de NRC stonden er rond de jaarwisseling enkele artikelen over de invloed die China al in Nederland heeft en dat heel de Rotterdamse haven in Chinese handen zou komen. Dat laatste is betrekkelijk, want slechts een drietal Chinese bedrijven is actief in de Rotterdamse haven. Maar wel hele bekende, want de bekende containerterminal ECT is in handen van Chinezen.

Maar de vraag is: moeten we nu bang zijn voor China? Persoonlijk denk ik van niet. Natuurlijk is er altijd het Nederlandse mensenrechtenvingertje dat omhoog gaat. Ik ga dat niet tegenspreken en China heeft op dat gebied nog een hoop te verbeteren. Maar ik verwijs dan altijd graag naar de VOC, die destijds de grootste drugsdealer was in China. Specerijen en Chinees porcelein werden betaald met opium, zeg maar even door de Klaas Bruinsma’s van die tijd. U zegt dan vaak ‘Ja, maar dat is geschiedenis.’ Maar wat weet u eigenlijk van de Chinese geschiedenis? Ongetwijfeld kent u de Chinese muur en het Terracottaleger van Xian, maar kent u de echte verhalen daarachter? Kent u het verhaal van de reizen van hele grote Chinese jonken die al ver voor Columbus Afrika en Amerika bezochten zonder deze landen te bezetten? Wat weet u van de opiumoorlogen en de bezetting van China door grote Europese mogendheden? En wie denkt u dat in de Eerste Wereldoorlog de loopgraven hebben gegraven in het noorden van Frankrijk? In alle mooie films die daarover zijn gemaakt, zie ik nooit een Chinees voorbij komen. Toch waren hiervoor een kleine 100.000 Chinezen beschikbaar. En tot slot: wat weet u van de Japanse onderdrukking in de Tweede Wereldoorlog en de slachting van bijna een miljoen burgers bij de stad Nanking?

Om een land goed te kennen, moet je de geschiedenis van het land kennen. En bestudeert u de geschiedenis en de cultuur van China maar eens: u zult ontdekken dat dit in de kern een vredelievend land is. Dat graag geld wil verdienen en beter en rijker wil worden, maar dat niet zozeer uit is op werelddominantie. Kortom, we moeten niet bang zijn voor het grote China, maar juist de kansen zien.