Crisisgevoel

Ik was deze weet een beetje een nomade; met mijn kantoor in mijn tas reed ik het hele land door. Als representant van het nieuwe werken kan ik natuurlijk overal werken waar ik maar wil. Bijna overal is er tegenwoordig wel WIFI waar je op kan aanhaken en anders heb ik nog altijd mijn dongel om helemaal via de lucht te kunnen communiceren. Maar daar waar de wegrestaurants vorig jaar nog vol zaten met druk werkende en vergaderende zakenmensen, trof ik nu vaak een serene rust. Gewoon minstens 30 tafeltjes om uit te kiezen. Als je dan denkt dat je in deze barre tijden direct geholpen wordt, heb je het weer mis want in een van de wegrestaurants moest ik uiteindelijk zelf maar op zoek naar mijn kop thee. Toen ik van de week ging dineren in een van mijn favoriete restaurants waren er ’s avonds ook maar twee tafeltjes bezet. Zonde, omdat ik de eigenaar veel meer gun. En ook het nieuws was van de week niet positief: na het omvallen van Kroymans volgden al snel Golden Tulip en Oilily. Verhaal achter deze organisatie is eigenlijk steeds hetzelfde: een snelle groeistrategie die voornamelijk gefinancierd is met vreemd vermogen. In deze tijden is het risicodenken wat anders geworden bij de banken. Banken trekken zich dan terug of ze passen de contracten aan.
Dit zijn volgens mij ook de ondernemers die moord en brand schreeuwen dat banken niet langer geld willen uitlenen. Mijn persoonlijke ervaring is anders: ik heb deze week nog een nieuw krediet afgesloten voor onze eigen organisatie en de condities waren bijzonder goed. Ik sprak deze week een andere organisatie en daarbij precies hetzelfde verhaal. Maar ja, we hebben beide dan ook een gezonde verhouding tussen eigen en vreemd vermogen.

Ik denk dat accountants ook eens goed door hun cliëntenportefeuille moeten gaan: welke klanten zijn in de afgelopen jaren sterk gegroeid op voornamelijk vreemd vermogen? Dit zijn potentiële risicoklanten die je beter nu bij kan staan. Daarnaast hebben we ook in de accountancy natuurlijk veel overnames gezien de afgelopen jaren, en hoe zijn deze gefinancierd? Uit de kasstroom of is er ook vreemd vermogen aangetrokken? Misschien ook maar een blik op uw eigen vermogenspositie.

Licht aan het einde van de tunnel?
De vraag is nu of we een lange crisis tegemoet gaan of dat we aan het einde van 2010 toch weer licht zien aan het einde tunnel. De Amerikanen zien al weer de eerste sprouts (zoals zij dat noemen) als tekenen van een licht herstel. En volgens Obama is de patiënt al weer gestabiliseerd. De vraag is alleen of dit gestabiliseerd is voor de grote operatie of daarna. En in Europa moet het ergste nog komen denken velen, veel organisaties hebben de echte klappen pas gehad aan het begin van 2009. Dus we gaan met zijn allen wel een onzekere toekomst tegemoet. We moeten echter wel oppassen dat we elkaar niet de crisis inpraten. Ik ben daarom lid geworden geworden van IEDP op LinkedIn. IEDP staat voor Iedereen Elke Dag Plezier en is er op gericht om ons weer een beetje positief te laten denken. Schrik niet, inmiddels zijn er een kleine 11.000 mensen lid geworden en blijkbaar voorziet dit initiatief in een behoefte van velen. Ik ben ook van mening dat we niet moeten gaan somberen. We moeten proberen om met elkaar uit deze crisis te komen. Samen ja, en dat is een trendbreuk met de IK-periode waarin iedereen alleen maar aan zichzelf dacht. Over twee weken ben ik een spreker op een seminar over de kredietcrisis en ook daar ga ik een positief verhaal houden, want somberen hebben we nu wel genoeg gedaan.