Op Topsnelheid

Wat maar weer blijkt, is dat het dagelijks updaten van een weblog te veel gevraagd is. We hebben de afgelopen 96 uur veel gereisd, weer een aantal tijdzones overbrugd en en bevinden ons nu in HongKong. Maar eerst terug naar de dinsdag toen we per trein naar Agra gingen. Dit is de stad van de Taj Mahal. Schitterend, hoewel ik hem zelf iets groter had ingeschat. Nu zult u denken: wel leuk zo’n reisje langs de toeristische hoogtepunten, maar gedurende de treinreis ontstond toch weer een discussie over de WTA en VGC; we blijven immers accountants. Wat ons allemaal opvalt, is wel dat het verschil tussen arm en rijk zo verschrikkelijk groot is; Jan heeft daar in zijn laatste blog al het nodige over verteld. Ik kan u alleen maar zeggen dat als u er echt een beeld van wil hebben, u het gewoon een keer moet zien. Wij sliepen in Delhi in het Park Hotel, maar in het park naast het hotel sliepen ’s avonds minimaal 100 mensen in het Park. Nee, zij mochten geen gebruikmaken van de faciliteiten van het hotel.

Woensdag was voor ons een reisdag en dat betekende rond de klok van 3 uur op en vervolgens naar de luchthaven. Delhi Airport was hetzelfde wat wij de hele reis hadden ervaren: druk en chaotisch, maar gelukkig vechten de piloten niet om wie het eerste mag opstijgen. Na 5 uur vliegen in 7,5 uur (denkt u even aan de tijdzones), komen we aan in HongKong. Wat een contrast direct al op de luchthaven; je staat binnen een efficiënte 40 minuten buiten. Daarna direct door naar de Peak, het topje van de berg op HongKong Island waar vanaf je een uitzicht hebt op Kowloon. U kent het ongetwijfeld en zo niet, hierbij nog een voorbeeld. Daarna naar Aberdeen om eerst een kijkje te nemen bij de schippers van HongKong die op het water leven. Maar deze attractie is alleen over zijn hoogtepunt heen, want de gemiddelde visser in HongKong woont tegenwoordig gewoon in een flat. We eindigen de avond op de Jumbo boot en gaan vervolgens naar het Hotel waar iedereen heel snel slaapt……………..Want de volgende dag was er weer een intensief vakprogramma.

Ontvangen bij ABN AMRO in HongKong in een vergaderzaal met een uitzicht, schitterend. Toch nog even stilgestaan bij de perikelen rondom de overname of opsplitsing van ABN AMRO. Schrijnend is om te horen dat ABN AMRO al 104 jaar aanwezig is in HongKong en mede daardoor zeer recentelijk van de Chinese Overheid als eerste Europese bank te horen heeft gekregen dat ze een Chinese LTD mogen oprichten en dus gelijkgeschakeld zijn met de Chinese banken. Gooien we met de verkoop van ABN AMRO niet een heel groot voordeel wat Nederland heeft in China weg ??????

Vervolgens presentaties gehad over het opzetten van een bedrijf in China (de administratieve lasten zijn daar aanzienlijk), de voor- en nadelen van het benaderen van China via de gateway HongKong en wat rare eigenaardigheden geleerd. Bouw je een nieuw pand of fabriekshal, dan wordt de hypothecaire lening pas verleend als het object er daadwerkelijk staat. We hebben verder kennisgemaakt met de Dutch Chamber of Commerce in HongKong en Sinova. Vervolgens authentiek Chinees geluncht (dim sum voor de liefhebbers) en de middag doorgebracht bij Witlox van der Boomen die een eigen kantoor hebben in HongKong en vandaar uit Zuidoost Azie bestieren. De collega’s gingen terug naar het hotel, maar ik kon het niet laten om nog even HongKong’s meest favoriete sport te beoefenen: shop till you drop.

Vandaag (vrijdag) scheiden de wegen van de groep en mij zich weer. U moet niet denken dat ik het niet naar mijn zin had, het is een zeer leuke groep en we hebben de afgelopen dagen samen veel beleefd. Maar ik wil toch nog even op familiebezoek in China. Vlak voor vertrek krijg ik nog positief nieuws uit Nederland en op http://www.accountancynieuws.nl/ lees ik het nieuws dat 14 van de 18 OOB-kantoren hun vergunning hebben gekregen. Proficiat aan de collega’s bij deze kantoren. Daarna op de trein naar China, visa halen en de grens over naar Shenzen. Dit kleine vissersdorp is uitgegroeid tot een stad met 14 miljoen inwoners (2x zoveel als in HongKong) en heeft het familiedorp waar ik vandaan kom letterlijk opgeslokt. Ik zoek de familie en dat is niet eenvoudig want adressen en huisnummers zijn niet zo georganiseerd als in Nederland. Maar een oude Chinees die onze familietempel beheert biedt uitkomst met het grote familie Chong (mijn achternaam in het Chinees) telefoonboek.

Al snel komen allerlei familieleden te voorschijn. Men is duidelijk ontroerd als ik hen de familiefoto die wij tijdens ons familiefeest hebben gemaakt, overhandig. Bijna de totale 20, 21 en 22ste generatie van de Chong Djeh tak staat hierop. Men laat mij ook nog de stamboom zien van de eerste acht takken van de familie, meer paste er niet op de muur en als u beseft dat we dus inmiddels aan de 22ste generatie zitten, dan snapt u wel dat er een hoop Chongetjes zijn. Iedereen blijft zich verbazen dat ik zo’n witte Chinees ben (men spreekt over een witte geest), maar ik heb maar uitgelegd dat ik wit van buiten ben maar Chinees in mijn hart. Onder veel beloftes dat ik natuurlijk snel zal terugkeren en dan zeker ook vrouw en kinderen mee zal nemen, vertrek ik een beetje weemoedig en betreur ik dat ik niet langer kan blijven. Maar morgen wacht het vliegtuig naar Nederland. Dit weblog is nog niet helemaal afgelopen omdat ik volgende week nog wat conclusies met u wil trekken.

Fou-Khan Tsang