Thuis

De jetlag is inmiddels weg en de mooie reis naar India en China verdwijnt langzaam naar de herinneringen. Dat is niet erg, want er is genoeg werk aan de winkel. De Accountancynieuwsdag komt nu toch wel angstvallig dichtbij en daar worden grote dingen van mij verwacht. Dit weekend probeer ik de eerste contouren van de lezing alvast klaar te hebben. Het SRA had mij ook nog gevraagd om enkele lezingen te geven over compliance en ICT; ook die moeten nog bedacht en gemaakt worden, maar daar heb ik in ieder geval al een artikel over geschreven voor de volgende Accountancynieuws.

Daarnaast zitten we binnen Alfa midden in een strategische beleidsoriëntatie waarbij de grote vraag is hoe wij willen dat onze organisatie op 1-1-2011 eruit ziet. Ik houd zelf erg van dit soort strategische sessies omdat ik gemerkt heb dat organisaties die hun strategie strak op het netvlies hebben, over het algemeen erg succesvol zijn. Als iedereen binnen de organisatie weet welke koers we varen, dan komen we er wel. Natuurlijk moet je wel rekening houden met veranderlijk weer, zeker in de accountancy.

Kortom, we zijn geland en we rennen gelijk weer door. Toch denk ik natuurlijk nog na over hetgeen wij hebben gezien. Dit weekeinde las ik in de NRC een groot artikel over het Nederlandse OV-chipkaartproject dat maar niet van de grond wil komen. Poortjes die weigeren, mensen die hun kaart niet goed opladen, uitstel op uitstel. Zover ik mij kan herinneren (mijn eerste bezoek aan Hongkong was 20 jaar geleden) heeft men in Hongkong altijd een chipkaart gehad. Per dag maken 2.4 miljoen mensen in Hongkong gebruik van het openbaar vervoer (bus, metro, trein, tram en heel veel veerponten) en die maken allemaal gebruik van de zogenaamde Octopus-kaart. Naast het openbaar vervoer kan je met je Octopus-kaart bioscoopkaartjes kopen en bijvoorbeeld afrekenen in de bioscoop. Het openbaar vervoer is zeer betaalbaar en het nemen van de auto in Hongkong is nauwelijks een alternatief. Tijdens mijn verblijf heb ik nog nooit een poortje open zien staan, laat staan een metro te laat zien aankomen. Grote vraag is waarom het in Nederland niet lukt, het aantal reizigers is met 3 miljoen niet schrikbarend hoger in Nederland, daar kan het toch niet aan liggen? Of hebben wij het gewoon veel te ingewikkeld gemaakt met te veel individuele spelers met ieder hun eigen belangen?
Het is weer goed om thuis te zijn.