Afgelopen zaterdag viel De Accountant op de mat, met daarin het beloningsonderzoek Accountancy 2008. We hebben, denk ik, niet te klagen als we kijken naar het inkomen van accountants. Maar als we kijken naar het persoonlijk geluk van de accountant, dan valt dat toch nog wel wat tegen. 1,2% van de accountants werkt meer dan 35 uur over per week. Volgens mij hebben die de vraag niet goed begrepen of behoren ze tot de categorie van mensen die ik wel vaker hoor spreken over 70- tot 80-urige werkweken. Deze mensen kom je vooral tegen op de golfbaan of in de kroeg en die rekenen die tijd ook tot werktijd. Maar 23% van de accountants heeft last van de work life balance en het merendeel van de accountants zou niet parttime willen werken (67,2%). Het aantal accountants dat buiten het beroep zou willen neemt ietsjes af, maar is nog steeds de helft van het aantal mensen. De belangrijkste reden om het beroep te verlaten is dan toch weer de work life balance, met 32%.
Kortom, het onderzoek stemt mij toch niet helemaal tevreden, de uitstroom van goed opgeleide accountants blijft te hoog en door de cijfers door lees ik toch dat de work life balance daar een van de belangrijkste redenen voor is. Dat parttime werken niet sterker naar voren komt, dat 80% van de respondenten man was, en die zijn weer bang voor hun carrière zo bleek uit de cijfers. Wat tegelijkertijd opviel, was dat de vrouwen in ons beroep de minste ambitie hadden om partner te worden, of zou het glazen plafond in de accountancy van dubbel glas zijn?
Met het blijvende tekort aan mensen, ik heb (nog) niet de illusie dat de kredietcrisis direct een kalmerend effect heeft op de arbeidsmarkt, zullen we moeten nadenken over hoe we ons beroep en onze organisaties aantrekkelijker kunnen maken. Twee weken geleden mocht ik spreken op ICT accountancy, georganiseerd door Softwarepakketten.nl/GBNED. Ik kwam binnen tijdens een presentatie over XBRL en de discussie die daarop volgde. Ik wil u de discussie besparen, maar die was niet een van de meest vooruitstrevendste. Er stond één accountant op en die vroeg zich openlijk af of deze houding er niet mede de schuld van is dat de naam van ons beroep als zeer behoudend te boek staat. Ik was het helemaal met deze meneer eens. Ondanks onze goudgerande arbeidsvoorwaarden bieden we blijkbaar aan mensen iets te weinig interessants of plaatsen we te veel druk op deze mensen.
‘Watjes’ hoor ik de meer senioren onder u denken. Excusez le mot, maar de tijdgeest is natuurlijk ook wel een beetje veranderd. De wereld is wat dynamischer en veeleisender geworden. Kon je vroeger op een dag even op en neer naar Amsterdam, daar moet ik tegenwoordig een dag voor uittrekken. Vorige week hadden we één dag regen en gelijk weer 450 km file. Wil ik gelijk even een uitstapje maken naar 9 oktober aanstaande, dan is het Nederland Filevrijdag. Onder aanvoering van ANWB, Rabo en NS proberen we die dag aan te tonen dat als een klein gedeelte van de mensen er voor kiest om buiten de spits te reizen, thuis te werken of het openbaar vervoer te pakken, dat het fileprobleem dan is opgelost. Doet u ook mee of heeft u geen flexibele werktijden? En thuis werken, mag dat bij u op kantoor?
Ik merk dat binnen de accountancy dit soort zaken nog geen gemeengoed zijn. Terwijl banken, verzekeraars en ICT bedrijven ‘Het Nieuwe Werken’ omarmen, blijft de accountancy hier toch bij achter. Hoe komt dat toch? Cultuur, traditie of gewoon te bang om als management grip te verliezen? Laatst vertelde iemand mij dat het gewoon een kwestie van vertrouwen is. En vertrouwen wij onze mensen dan niet? En als we nu eens afspreken dat we 9 oktober de proef op de som nemen en mensen een keer thuis laten werken. Dan zijn we als accountants een keer vooruitstrevend bezig, laten we zien dat we mee doen aan het oplossen van het fileprobleem en misschien vinden we het wat. Ik werk in ieder geval vanuit huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten