Afgelopen weekeinde zat ik in het vliegtuig naast Ton. Het was een beetje een déjà vu; 10 jaar geleden zaten Ton en ik ook naast elkaar in een vliegtuig. Toen waren we op weg naar een jongemanagerscongres van het internationale samenwerkingsverband. Destijds spraken we uitgebreid en enthousiast over ons beroep. Nu, 10 jaar later, zaten we weer naast elkaar, a little bit older, sadder and wiser. Het beroep is inmiddels enorm veranderd. Toen zaten we midden in het ‘one stop shopping tijdperk’, iets dat in het huidige ‘WTA-tijdperk’ niet meer denkbaar zou zijn. Toch waren we nog steeds van mening dat ons beroep heel veel uitdagingen kent, vandaag misschien nog wel meer dan vroeger.
Misschien denkt u ‘Wat is Fouk nostalgisch’, maar volgende week is de laatste week dat we kunnen terugblikken op het verleden. Immers, daarna is de WTA definitief een feit en weten alle kantoren waar ze aan toe zijn. Ooit vroegen ruim 700 kantoren een vergunning aan. Ik heb begrepen dat een groot aantal zich inmiddels heeft teruggetrokken. Hoeveel zullen er geen vergunning krijgen? Gaan we van dit aantal schrikken? Eerder hing een percentage van 25% in de lucht. Zijn er bij de afvallers nog belangrijke namen? Volgende week zullen we het weten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten