DigiD

Vandaag stond in de landelijke pers breed uitgemeten wat al langere tijd een publiek geheim was; de DigiD is niet zo persoonlijk als we dachten. Het is mogelijk om een aangifte te ondertekenen met iemand anders zijn Digid. Dat is maar goed ook, want ik ben bang dat de fiscus anders heel weinig aangiftes had binnengekregen. Iedereen schreeuwt natuurlijk ineens moord en brand, zeker in de politiek, maar die hebben naar mijn mening een enorme berg boter op hun hoofd.

Dit jaar waren we ineens met ons allen verplicht om met de DigiD onze aangifte te doen. De oude vertrouwde pincode mocht niet meer gebruikt worden. Gek eigenlijk, dat er geen overgangsjaar was waarin allebei gebruikt mochten worden. Toen recentelijk bleek dat allerlei instanties en organisaties toch in grote problemen kwamen door de DigiD, mocht de pincode ineens weer wel. De Belastingdienst was namelijk een beetje vergeten dat heel veel belastingaangiften worden ingevuld door vakbonden, ouderorganisaties, belastingadviseurs, assurantietussenpersonen en tot slot door het neefje om de hoek. Deze konden maar moeilijk uit de voeten met de DigiD die natuurlijk persoonlijk was en dus niet verstrekt mocht worden aan derden. Daarbij kwam nog dat de DigiD wel eenvoudig was aan te vragen via het internet, maar voor oma Jansen uit bejaardenoord ‘Achter de geraniums’ is dat toch net een digitale stap te ver. Daarbij bleek dat er toch nog wel wat problemen bestonden bij het inzenden en wat moet je nu met foutcode 4009? Ik kan u uit eigen ervaring vertellen dat dat betekent dat de DigiD wel was aangevraagd maar nog niet geactiveerd. Moraal van dit verhaal: zorg voor een goede overgangsperiode als je iets nieuws introduceert. Waarom niet een jaartje de pincode en de DigiD naast elkaar. Dat gebeurt natuurlijk wel vaker bij de overheid; dat ze iets verzinnen maar niet zo stil staan bij de tijd die het kost om het probleemloos te implementeren. Hetzelfde speelt nu ook bij XBRL dat door de overheid luidruchtig is aangekondigd maar ook nog steeds niet echt van de grond komt.
En de politiek? Die moet maar eens zwijgen, want die zijn vaak debet aan dit verhaal. Onlangs hoorde ik dat de Belastingdienst een beetje eigenwijs (of misschien beter slim) was geweest en uitgesproken had dat iets echt niet realiseerbaar was. ‘Maar we leven in een parlementaire democratie’ was de reactie van een van de mensen in de discussie, ‘een uitvoeringorgaan moet gewoon doen wat de politiek wil.’ Maar als de politiek nu iets heel doms doet, moet je dat als uitvoeringsorgaan dan maar klakkeloos uitvoeren? Het moet in Den Haag ook maar eens doordringen welke gevolgen hun eigen handelen heeft. Ieder jaar wordt net voor het kerstreces nog even wat sociale wetgeving behandeld en in de dagen daarop kan het door de softwareleveranciers met gezwinde spoed worden ingebouwd. Mijn voorstel; een bezinningsperiode van minimaal een half jaar voor dit soort besluiten zodat er voldoende tijd is voor een effectieve implementatie.

Prettige paasdagen!