Ik was een paar dagen vrij en met het huidige weer is dat geen kwelling. Hoewel, ik zat in mijn buitenhuisje te denken hoe dat er over 40 jaar uit zou zien. Misschien is het dan wel Gorssel aan Zee; voorlopig toch maar aanhouden want de waarde kan dan alleen nog maar stijgen. Heb lopend over de heide ook wat langer nagedacht over het hoofdredactioneel commentaar van Frans Heitling in de laatste Accountancynieuws. Hij spreekt over een komende en gaande generatie in de accountancy, mooi gevonden. De babyboomers gaan uitstromen, ze hebben het verdiend en kunnen het zich ook permitteren. Zij zijn mede verantwoordelijk geweest voor de ontwikkeling van het beroep en de kantoren in de afgelopen 25 jaar. Iets waar ze naar mijn mening best wel met trots op terug kunnen kijken. De vraag is wel of zij zich na of bij hun vertrek nog moeten bemoeien met de toekomst van het beroep. De wereld is veranderd, versneld en in toenemende mate geautomatiseerd. Maar de babyboomers zijn nog niet klaar, zij zijn nog niet uitgeblust en vormen een aanzienlijke groep. Met pensioen gaan betekent voor velen dat zij zich nog niet uitschrijven maar juist op een andere wijze actief worden. Van mij mogen ze, maar ik blijf me afvragen of ze zich nog wel actief met de toekomst van het beroep moeten bemoeien. De jeugd heeft de toekomst en het is dus verstandig om het stokje ook daadwerkelijk over te dragen.
De jeugd bestaat ook weer uit een aantal generaties. Frans maakt in zijn artikel onderscheid naar drie groepen, ik spreek liever over vier groepen: de babyboomers (1945-1955), de generatie X (1956 – 1970), de generatie Y (1971-1980) en de Millennials (1981-1990).
De generatie X moet dus nu het stokje overpakken en dat moet ook wel snel gebeuren want de generatie Y komt er al aan. De generatie X wordt ook wel eens de verloren generatie genoemd, op de arbeidsmarkt gekomen zonder kennis van ICT, hard moeten werken voor de babyboomers en vervolgens kwam de generatie Y die eerst zo nodig levenservaring moest opdoen in Australië. Maar de generatie X moet niet te veel zeuren; productiviteit is geen excuus meer, ze moeten de bestuurdersrol gaan overnemen van de babyboomers en gelijkertijd de generatie Y uitleggen dat je eerst succes moet hebben voordat je het mag claimen. Mooi voorbeeld is het huidige kabinet waarbij formateur Wijffels het stokje netjes gaf aan de generatie X. En de generatie Y moet ook weer op gaan passen voor de Millennials, want als je dacht dat je handig was met computers, dan komt er nu een generatie aan die er echt mee opgegroeid is, er mee gaat slapen, die virtuele relaties heeft en die sneller kunnen sms’en dan wij kunnen typen. Over deze generatie is een leuk boek geschreven: ‘De generatie Einstein’.
Kortom, in de komende 5 jaar ontstaat er een enorme verschuiving op de arbeidsmarkt, waarbij de tekorten die wij vandaag de dag ervaren nog maar een schijntje zijn. Waar wel rekening mee gehouden moet worden, is dat na het vertrek van de babyboomers de generatie X nog wel langer mee moet, omdat zij naar alle waarschijnlijkheid een vroeg vertrek uit de arbeidsmarkt niet meer kan betalen. Dat op zich zal ook weer spanningen geven, met name met de generatie Y; de “IK-generatie” wil toch alles snel en veel en heeft weinig geduld. Hoewel, deze generatie heeft het krijgen van kinderen wat voor zich uitgeschoven en zal dus nog moeten wennen aan hoe het is om de aandacht te verdelen tussen werk, privé en hun sociale netwerk.
HRM wordt de komende jaren dus nog crucialer binnen accountantskantoren; niet alleen de schaarste, maar het bieden van een goed carrièreperspectief aan alle generaties binnen het kantoor. Het beleid moet gelijkmatig afgestemd zijn op alle generaties. Ik heb wel eens de indruk dat er soms nog te veel aandacht wordt besteed aan het rekruteren van nieuwe mensen in plaats van aandacht te geven aan de bestaande mensen. Grow or go is qua model uitgewerkt. Denkt u van niet, sluit u dan aan bij de groep van accountantskantoren die psychologen, timmermannen en loodgieters willen omscholen tot accountants. Nog een goede tip: herders op de Swahileense hoogvlakte schijnen goed te kunnen tellen. We moeten dus mijns inziens van grow or go naar develop and manage, maar ja, dat is veel moeilijker. Komen we er niet uit, dan kunnen we altijd nog een bezoekje brengen aan de dan immer actieve babyboomers, ten minste: als ze tijd hebben voor onze problemen.
De jeugd bestaat ook weer uit een aantal generaties. Frans maakt in zijn artikel onderscheid naar drie groepen, ik spreek liever over vier groepen: de babyboomers (1945-1955), de generatie X (1956 – 1970), de generatie Y (1971-1980) en de Millennials (1981-1990).
De generatie X moet dus nu het stokje overpakken en dat moet ook wel snel gebeuren want de generatie Y komt er al aan. De generatie X wordt ook wel eens de verloren generatie genoemd, op de arbeidsmarkt gekomen zonder kennis van ICT, hard moeten werken voor de babyboomers en vervolgens kwam de generatie Y die eerst zo nodig levenservaring moest opdoen in Australië. Maar de generatie X moet niet te veel zeuren; productiviteit is geen excuus meer, ze moeten de bestuurdersrol gaan overnemen van de babyboomers en gelijkertijd de generatie Y uitleggen dat je eerst succes moet hebben voordat je het mag claimen. Mooi voorbeeld is het huidige kabinet waarbij formateur Wijffels het stokje netjes gaf aan de generatie X. En de generatie Y moet ook weer op gaan passen voor de Millennials, want als je dacht dat je handig was met computers, dan komt er nu een generatie aan die er echt mee opgegroeid is, er mee gaat slapen, die virtuele relaties heeft en die sneller kunnen sms’en dan wij kunnen typen. Over deze generatie is een leuk boek geschreven: ‘De generatie Einstein’.
Kortom, in de komende 5 jaar ontstaat er een enorme verschuiving op de arbeidsmarkt, waarbij de tekorten die wij vandaag de dag ervaren nog maar een schijntje zijn. Waar wel rekening mee gehouden moet worden, is dat na het vertrek van de babyboomers de generatie X nog wel langer mee moet, omdat zij naar alle waarschijnlijkheid een vroeg vertrek uit de arbeidsmarkt niet meer kan betalen. Dat op zich zal ook weer spanningen geven, met name met de generatie Y; de “IK-generatie” wil toch alles snel en veel en heeft weinig geduld. Hoewel, deze generatie heeft het krijgen van kinderen wat voor zich uitgeschoven en zal dus nog moeten wennen aan hoe het is om de aandacht te verdelen tussen werk, privé en hun sociale netwerk.
HRM wordt de komende jaren dus nog crucialer binnen accountantskantoren; niet alleen de schaarste, maar het bieden van een goed carrièreperspectief aan alle generaties binnen het kantoor. Het beleid moet gelijkmatig afgestemd zijn op alle generaties. Ik heb wel eens de indruk dat er soms nog te veel aandacht wordt besteed aan het rekruteren van nieuwe mensen in plaats van aandacht te geven aan de bestaande mensen. Grow or go is qua model uitgewerkt. Denkt u van niet, sluit u dan aan bij de groep van accountantskantoren die psychologen, timmermannen en loodgieters willen omscholen tot accountants. Nog een goede tip: herders op de Swahileense hoogvlakte schijnen goed te kunnen tellen. We moeten dus mijns inziens van grow or go naar develop and manage, maar ja, dat is veel moeilijker. Komen we er niet uit, dan kunnen we altijd nog een bezoekje brengen aan de dan immer actieve babyboomers, ten minste: als ze tijd hebben voor onze problemen.
1 opmerking:
Hallo Fouk,
De nieuwe ontwikkelingen in de accountancy zijn niet meer te stoppen. Afgelopen week heb ik het essay gelezen van Tom Peters "The Brand Called You" http://www.fastcompany.com/online/10/brandyou.html In dit artikel staat dat de elke medewerker zich moet profileren alsof hij zijn eigen merk is, op deze manier kan de medewerker zich in de snel veranderende omgeving zich staande houden.
Met vriendelijke groet,
Johan de Boer
Een reactie posten