Ben naar de Cebit, de grootste ICT-beurs van Europa, geweest. Dacht veel nieuwe ontwikkelingen en trends te kunnen zien. Maar eerlijk gezegd viel het mij een beetje tegen. De platte schermen worden steeds groter, de mobieltjes steeds kleiner en SAP gaat zich weer eens richten op het MKB. Dus eigenlijk niets nieuws onder de zon. Geen Web 2.0, geen keynote van Bill of Steve, nee, het viel wat tegen. De Cebit is vooral Duits en Aziatisch, zeg maar tussen bratwurst en sushi. 
Natuurlijk wel leuke gadgets gezien, bijvoorbeeld een schrijfblok met gewoon papier, dat alles wat je geschreven hebt, digitaliseert. Daar dacht ik wel de show mee te kunnen gaan stelen. Maar vandaag kwam ik een goede vriend tegen en wat haalde hij uit zijn tas? Inderdaad, het schrijfblok. Maar nu heb ik wel kunnen vragen of het echt werkt.
Nee, daar hoef je dus niet voor naar Duitsland. Wel aan het denken gezet tijdens een voorbespreking over een seminar over XBRL. Met voorstanders en kritische voorstanders, want iedereen was er wel van overtuigd dat XBRL er gaat komen. Verschil van mening bestaat voornamelijk over de timing van de invoering. Daar hebben accountantskantoren een aantal voor nodig en we hebben de afgelopen jaren al zo veel over ons heen gekregen. Er werd overigens een aardige vergelijking gemaakt met de digitale fotografie, want als er één branche de afgelopen jaren iets over zich heen heeft gekregen is het de foto-industrie wel. Wie tegenwoordig een fotorolletje gaat kopen, wordt raar aangekeken; dat was vier jaar geleden nog wel anders. Aan de andere kant zijn er ook nog steeds mensen die het niet snappen. Laatst hoorde ik een conversatie tussen een oudere man en zijn vrouw. ‘Die kaartjes (voor de digitale camera) zijn wel snel vol schat, we moeten er nog maar drie bijkopen.’ In zijn hand had hij al een stuk of zes kaartjes, het was hem waarschijnlijk nooit uitgelegd dat hij de inhoud van de kaartjes naar zijn pc kon kopiëren.
Wat mij overigens wel opvalt, is dat sinds we digitaal fotograferen niemand ooit meer foto’s laten zien en ik ben bang dat er een hele generatie foto’s dadelijk verloren gaat door onkundig gebruik of het simpelweg kapot gaan van bijvoorbeeld een harde schijf. Daar heeft u natuurlijk geen last van, want u maakt altijd een back-up.
Maar op fotografiegebied ben ik dan ook een dinosaurus; ik heb mijn collega’s van de week uitgelegd wat het middenformaat 6x6 inhield. Ik heb zelf nog een 6x6 spiegelreflexcamera waar je echt alles, maar dan ook alles, zelf moet instellen. Maar ja, als je niet weet wat een diafragma doet, dan kan je eigenlijk ook niet fotograferen. Maar dit is een andere hobby.
Op de Cebit is er dus ook een hoekje voor digitale fotografie en ik was blij te zien dat de grote namen zoals Leica en Hasselblad inmiddels ook digitale fotografie leveren zonder concessies te doen aan hun traditionele kwaliteit.
Ik zit wat op een zijspoor, terug naar XBRL. Conclusie van een ochtend met best wel felle debatten: XBRL en WTA zijn – hoewel totaal verschillend – versnellers in een veranderingsproces binnen de accountancy. Hoe we het ook wenden of keren, veranderen doet pijn, maar stil blijven zitten doet nog meer pijn. Kijk maar naar de fotozaak bij u in het centrum, die is vorig jaar al verdwenen.
Natuurlijk wel leuke gadgets gezien, bijvoorbeeld een schrijfblok met gewoon papier, dat alles wat je geschreven hebt, digitaliseert. Daar dacht ik wel de show mee te kunnen gaan stelen. Maar vandaag kwam ik een goede vriend tegen en wat haalde hij uit zijn tas? Inderdaad, het schrijfblok. Maar nu heb ik wel kunnen vragen of het echt werkt.
Nee, daar hoef je dus niet voor naar Duitsland. Wel aan het denken gezet tijdens een voorbespreking over een seminar over XBRL. Met voorstanders en kritische voorstanders, want iedereen was er wel van overtuigd dat XBRL er gaat komen. Verschil van mening bestaat voornamelijk over de timing van de invoering. Daar hebben accountantskantoren een aantal voor nodig en we hebben de afgelopen jaren al zo veel over ons heen gekregen. Er werd overigens een aardige vergelijking gemaakt met de digitale fotografie, want als er één branche de afgelopen jaren iets over zich heen heeft gekregen is het de foto-industrie wel. Wie tegenwoordig een fotorolletje gaat kopen, wordt raar aangekeken; dat was vier jaar geleden nog wel anders. Aan de andere kant zijn er ook nog steeds mensen die het niet snappen. Laatst hoorde ik een conversatie tussen een oudere man en zijn vrouw. ‘Die kaartjes (voor de digitale camera) zijn wel snel vol schat, we moeten er nog maar drie bijkopen.’ In zijn hand had hij al een stuk of zes kaartjes, het was hem waarschijnlijk nooit uitgelegd dat hij de inhoud van de kaartjes naar zijn pc kon kopiëren.
Wat mij overigens wel opvalt, is dat sinds we digitaal fotograferen niemand ooit meer foto’s laten zien en ik ben bang dat er een hele generatie foto’s dadelijk verloren gaat door onkundig gebruik of het simpelweg kapot gaan van bijvoorbeeld een harde schijf. Daar heeft u natuurlijk geen last van, want u maakt altijd een back-up.
Maar op fotografiegebied ben ik dan ook een dinosaurus; ik heb mijn collega’s van de week uitgelegd wat het middenformaat 6x6 inhield. Ik heb zelf nog een 6x6 spiegelreflexcamera waar je echt alles, maar dan ook alles, zelf moet instellen. Maar ja, als je niet weet wat een diafragma doet, dan kan je eigenlijk ook niet fotograferen. Maar dit is een andere hobby.
Op de Cebit is er dus ook een hoekje voor digitale fotografie en ik was blij te zien dat de grote namen zoals Leica en Hasselblad inmiddels ook digitale fotografie leveren zonder concessies te doen aan hun traditionele kwaliteit.
Ik zit wat op een zijspoor, terug naar XBRL. Conclusie van een ochtend met best wel felle debatten: XBRL en WTA zijn – hoewel totaal verschillend – versnellers in een veranderingsproces binnen de accountancy. Hoe we het ook wenden of keren, veranderen doet pijn, maar stil blijven zitten doet nog meer pijn. Kijk maar naar de fotozaak bij u in het centrum, die is vorig jaar al verdwenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten