De beste wensen

Beste lezers van mijn blog, ik wens u allen de beste wensen, veel geluk, wijsheid en innovatievermogen in 2011. Een beetje laat misschien, maar ik was de eerste week van dit jaar nog vrij, waardoor ik anders dan normaal eens de aandacht voor 100% op mijn gezin kon richten. 2011 is voor mij ook wel een bijzonder jaar, de start als voorzitter van Alfa Accountants en de start als bestuurslid van de SRA. Veel mensen hebben in de afgelopen weken gevraagd of ik nog wel doorging met schrijven, bloggen en twitteren zoals u tot op heden van mij gewend was. En ik moet eerlijk bekennen dat ik daar ook wel even over heb moeten nadenken. Maar toen ik de uitzending zag van ‘leiders gezocht’, waarin werd gesproken over de interactieve leider, gaf dit mij vooral de doorslag om door te gaan met schrijven, bloggen en twitteren omdat ik van mening ben dat je als leider niet bang moet zijn om je te mengen in het (maatschappelijk) debat. Zeker in het openbare accountantsberoep waar nog steeds een grote kloof bestaat tussen de accountant en het maatschappelijk verkeer is er naar mijn mening behoefte aan interactiviteit. Dat is ook de reden waarom ik mij heb aangesloten bij #Tuacc: omdat ik mij graag meng in de discussies rondom ons mooie beroep.

De mensen die mij over dit onderwerp aanspreken, vragen zich bijvoorbeeld af of de functie die je binnen je organisatie of binnen een branchevereniging uitvoert wel kunt combineren met bloggen, twitteren, etc. Als je de politiecommissaris bent van Drenthe, is dat wat moeilijk te combineren lijkt mij. Hoewel, als je hobby tuinieren is of koken, dan kun je je daar denk ik prima naar buiten over uiten, dat maakt je misschien alleen maar meer authentiek. Persoonlijk denk ik van wel, als u maar beseft dat alles wat u leest in mijn artikelen, blogs en tweets mijn persoonlijke mening en voorkeur is. Dat is dus geen Alfa- of SRA-beleid, maar mijn persoonlijke mening. In de raad van bestuur van Alfa en het bestuur van de SRA geef ik ook mijn mening, maar zal ik altijd rekening moeten houden met de context en zal ook niet iedereen het met mij eens zijn. Daar worden dus compromissen gesloten waaraan ik mij zal moeten conformeren en dat doe ik ook. De vraag is eigenlijk andersom: of u kunt omgaan met mijn openheid; dat ik bereid ben om hier mijn persoonlijke mening te geven en of u dat los kunt zien van andere zaken.