Dit was mijn stelling in de laatste Accountancynieuws, omdat ik serieus van mening ben dat accountants ver zijn afgedreven van hun feitelijke beroep. Hierin werd ik nog een keer bevestigd toen ik afgelopen maandag de NRC opsloeg en daar een interview las met Roger Dassen.
Het interview ging over de vraag waarom accountants een beetje buiten schot blijven bij de schuldvraag voor de kredietcrisis. Volgens mij was dit een public relations-actietje, vooruitlopend op het parlementaire onderzoek dat binnenkort gaat starten. Ik heb Roger nooit persoonlijk ontmoet, maar hem wel een aantal keren mogen aanhoren en ik heb hem wel hoog zitten. Echter, in dit interview was Roger wel een beetje een traditionele accountant, die dikwijls verwees naar de jaarrekening. Ik blijf bij mijn stelling dat accountants geen jaarrekeningen onderzoeken, maar onderzoeken of de jaarrekening een betrouwbare financiële weerspiegeling is van datgene wat binnen het bedrijf is gebeurd in het afgelopen jaar. Kortom, de jaarrekening is niet het object van onderzoek maar de organisatie. Ook in dit artikel merk ik dat wij ons als accountants steeds meer verbergen achter de jaarrekening. Staat het niet in de jaarrekening, ja, dan hebben wij er ook geen mening over. Is iets geen jaarrekeningrisico, dan kunnen wij er niet zo veel mee. Pakken we dadelijk de jaarrekening over 2009 en we kijken naar de cijfers van 2008, kunnen we ons dan een beeld vormen van hoe betrouwbaar die jaarrekening eigenlijk was? Ja, allemaal onvoorziene gebeurtenissen na balansdatum. We kunnen dit wel blijven roepen, maar de vraag is hoe geloofwaardig we dan zijn? Moeten we nu blij zijn dat wij niet de schuld krijgen? Of zijn we gewoon niet meer relevant?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten