28 mei, te hoge verwachtingen?

De bevestiging is binnen: ik mag op 28 mei bij de grote accountancydiscussie zijn van de NBA. De bevestigingsbrief geeft wel aan dat ik geen te hoge verwachtingen moet hebben; we veranderen het beroep niet op een woensdagmiddag van 16:00 tot 18:00 uur.

 Ik snap het best wel, en ik heb ook niet te hoge verwachtingen. Ik zie het al helemaal voor mij woensdag. Na de opening vraagt de voorzitter a.i. van KPMG het woord. Bijgestaan door een collega van KPMG International maakt hij een groot excuus, naar het beroep, naar de klanten en naar het maatschappelijk verkeer. En daar laten ze het natuurlijk niet bij. Bij wijze van boetedoening doen ze in de eerste plaats een flinke donatie voor het door Jan Bouwens voorgestelde Accountancylab. Maar ook stellen ze geld beschikbaar voor een Honoursprogramma voor de beste accountancystudenten, ongeacht van welk kantoor ze komen. Dat mag van mij best het Klynveld-programma heten. En tot slot doen ze ook nog een bijdrage voor het ZOPF, het Zielige Oud-Partner Fonds. Dat fonds is voor hulpbehoevende oud-partners die na hun pensionering een commissariaat moeten aanvaarden om rond te kunnen komen. Recent was er nog zo’n gevalletje die het hele beroep in verlegenheid bracht en hardop riep ‘Het is allemaal gegaan volgens de regeltjes!’. Ja, ja, zielig hoor. Om te voorkomen dat we nog meer van dit soort gênante situaties krijgen, komt er dus het ZOPF. Behoeftigen kunnen aanspraak maken op een bijdrage uit dit fonds. Ze moeten een kleine tegenprestatie leveren door in simulatieopdrachten voor slechte bestuurder te spelen. Het schijnt dat ze die rol met verve weten te spelen.

Kijk, dit zou best wel eens 45 minuten in beslag kunnen nemen. Daarna moeten de heren helaas weg, want Nieuwsuur roept en daar zullen ze diezelfde avond nog een diepe buiging maken. Bij het verlaten van de zaal overhandigen ze echter nog een dikke stapel papieren; de zogenaamde ‘Muis-verklaringen’ van de individuele partners. Hierna is het even stil in de zaal. Iedereen snapt dat ‘de andere’ ook een gebaar moet maken. Er wordt even een snelle belpauze ingelast, maar na een kwartier staat de eerstvolgende voorzitter al op het podium. En hoewel zijn club tot nu toe redelijk buiten schot is gebleven, heeft intern onderzoek ook wel wat uitglijders naar voren gebracht. Dus maakt hij bij voorbaat al zijn excuses en ook zij doen uiteraard mee aan de eerder genoemde investering in het beroep. En hierna volgen er nog twee met een vergelijkbare boodschap. Vervolgens staat plotseling de AFM op het podium. Met licht trillende stem maakt de toezichthouder bekend onder de indruk te zijn van dit eerste gebaar van het beroep. Daarom willen ze ook graag een duitje in het zakje doen. Ze kondigen een communicatiestop over het accountantsberoep af voor een periode van drie jaar. In deze periode gaan ze met het beroep hard aan de slag om de kwaliteit op het gewenste niveau te krijgen. Nog steeds strak op de bal, en ze zullen binnenskamers een stevige toon zeker niet schuwen. Maar in het openbaar laten ze ons even met rust; een gewonde trap je immers niet na.

De dame van de catering begint achter in de zaal hard te kuchen. De zaal is in de war. Is het nu al voorbij? We waren net zo lekker bezig. De voorzitter van de NBA neemt het woord; het was een middag van veel daden en weinig  woorden. Hij had eigenlijk een keur aan werkgroepen willen lanceren, maar hij snapt dat hij het momentum moet pakken. En stelt een taskforce voor, die met de energie van die middag binnen een termijn van twee weken met voorstellen moet komen. Of iedereen over twee weken weer beschikbaar is. Er klinkt een volmondig ‘JA’. Dan is het tijd voor de borrel.

Tijdens de borrel verschijnt de minister bij EenVandaag. Hij is zeer tevreden over de stap die het beroep heeft gezet. Iedereen is blij dat ze bij deze historische middag waren: er zit weer energie in het beroep! Hoge verwachtingen had niemand. Maar die heb je ook niet nodig. Alleen maar de moed en de wil om echt iets te veranderen.