De maanden mei en juni staan weer volgepland met lezingen. Van de week vroeg iemand weer eens waar ik toch de tijd vandaan haal om lezingen te geven, te twitteren, artikelen te schrijven en een organisatie aan te sturen? Mijn standaardantwoord is dat ik veel energie krijg van deze activiteiten. Dat ik leuke mensen ontmoet, waardoor ik het niet echt als een last ervaar, maar er juist energie van krijg. Maar ik moet zeggen, de laatste weken merk ik toch een beetje een kentering. Er komt commentaar richting mij en anderen, met als boodschap dat we niet zo kritisch moeten zijn naar accountants. ‘Je moet niet zo kritisch zijn op accountants die nog geen social media gebruiken’ en ‘Je moet niet kritisch zijn naar een groep accountants die niet reageren op een vraag die de presentator aan de groep stelt’. In dat laatste geval is het misschien wel respectloos naar de presentator, die kostbare vrije tijd vrij heeft gemaakt voor het maken en het geven van de presentatie. Een paar weken geleden twitterde ik dat ik een hele dag bezig was geweest met het voorbereiden van presentaties. Ik kreeg daarop een aantal verwonderde reacties. Moest ik presentaties dan echt voorbereiden? Deed ik dat dan niet gewoon uit de losse pols? Nee, het geven van een presentatie van 45 minuten vergt al gauw een voorbereiding van minimaal 2 uur. En de voorbereiding op een echt grote presentatie, zoals die op de Accountancynieuwsdag, vergt een voorbereiding van wel maanden. Misschien ligt het aan mij, maar ik ben geen presentatieberoemdheid die jarenlang kan teren op hetzelfde verhaal. En hoe denkt u dat het voelt, als je naar huis rijdt als de zaal niet of nauwelijks op je verhaal heeft gereageerd? Ik kan u vertellen: dat is een wezenlijk anders gevoel dan wanneer je een leuke zaal hebt toegesproken die wel reageert, en waar de mensen gewoon meedoen. Dat heeft mij de laatste dagen wel weer aan het denken gezet, om ten aanzien van mijn schrijf- en presenteerwerk maar weer eens een sabbatical in te lassen. Ik heb dat een aantal jaren geleden ook gedaan, en dat is heerlijk: gewoon even afstand nemen. De overweging was toen precies dezelfde: ik kreeg toen het commentaar dat ik een paar jaar voor lag op de gemiddelde accountant. Maar toen ik terugkwam van sabbatical, was de wereld niet veranderd en kwam ik ook al snel tot de conclusie dat die afstand nog even groot was. Dus de vraag is of dit nu echt verstandig is? Of moet ik dan gewoon maar helemaal stoppen en mijn schouders ophalen als er weer iets gebeurt in de accountancy? Gewoon lekker mijn geld verdienen en een nieuwe hobby zoeken. Ik heb al jaren geleden geroepen dat ik weer meer wilde gaan fotograferen. Ik ben er nog niet uit en ik heb nog wat verplichtingen staan. Maar het zou dus goed kunnen dat u binnenkort zomaar ineens bij mijn laatste presentatie bent of dat u mijn laatste artikel leest. Want er is helemaal niets aan de hand in de accountancy, en het gaat gewoon fantastisch. Of toch niet.....? Probeert u nou eens eerlijk te zijn: wat heeft u eraan gedaan?
4 opmerkingen:
Fouk, gewoon doorgaan met presenteren en twitteren. Geen reactie krijgen, wil niet zeggen dat er niet over wordt nagedacht. Als je er zelf energie van krijgt moet je het zeker niet laten. Ik wil met deze reactie even aangeven dat je stukjes wel gelezen worden. En wat die kritiek betreft: als accountant weet je toch dat kritiek geven makkelijker is dan ontvangen? Neem het als feedback en weet dat er nog veel te doen valt. En daar past geen sabbathical bij!
Ik kan mij prima aansluiten bij de reactie van Elly Stroo Cloeck,
Je blogs/tweets/infographics/etc. worden zeker gelezen en (laat ik ook voor mij zelf spreken) er wordt ook over nagedacht. Ik denk dat met bewegingen als #tuacc er wel een bepaalde bewustwording ontstaat. Er moet wat gebeuren, willen we het blazoen van ons prachtige beroep oppoetsen. Daar zijn kritische vragen en reflectie voor nodig, door mensen die dat durven en begaan zijn met hun beroep. Deze zullen zich vast eerst als een roepende in de woestijn gevoelen, maar een verandering begint daar meestal wel mee!
Wat ik overigens wel zorgelijk vind, is dat je na de vorige sabbitical het gevoel had dat er niets veranderd was en de afstand even groot was gebleven.
Persoonlijk denk ik dus ook: Het accountancyberoep heeft mensen zoals jij hard nodig, die de boel wakker schudden en daar ook mee doorgaan! ;-)
Kom op Fouk. Keep the fire burning. ;-)
Precies. Leiders lopen voorop, soms voor de troep uit. En het gebeurt ook niet-leiders (anders wist ik het niet) ook heus wel dat je ideeën presenteert, een beetje gemompel terugkrijgt in de zin van 'herken ik niet zo, je overdrijft', en dan maanden of jaren later een ander met het idee aan de haal ziet gaan en/of je hebt een Told You So gevoel.
Misschien helpt het om eens je 'voorspellingen'van Nu te verzamelen, De Top-5 ontwikkelingen 2012-2015 of zo, en die dan in 2015 te toetsen. Grote kans (in jouw geval, niet het mijne ;-[ ) dat je dan ziet dat je wel degelijk gelijk had.
En begin dat eens met terugzien op je eigen voorspellingen / constateringen uit het verleden. Gewoon, niet voor borstklopperij maar voor het zelfvertrouwen dat jij zo slim bent én zij zo dom...?
Een zaal geestelijk-ingezakten heeft zelden gelijk...
Anderzjds, een ad hoc sabbatical(letje) kan inderdaad wel geestelijk verfrissend werken. Gewoon afwisselen, dus, dat houdt je fris in zowel het ideeënwerk als het (voor jou) run-off-the-mill bevlogen adviseren. Toch ..?
Een reactie posten