Een dag met de Maister (of eigenlijk met twee)

Gisteren was het dan zover, ik mocht een dag gaan luisteren naar een van de managementgoeroes die ik het meest bewonder; David Maister was één dag in Nederland om te doceren aan de Universiteit van Nyenrode. Een dagje terug in de collegebankjes zonder mail en het laatste nieuws over de kredietcrisis. Hoewel, onderweg naar Breukelen kreeg ik natuurlijk wel het laatste nieuws door over de bevroren spaarrekeningen van ICESAVE.

Maar terug naar Maister, hij ging in op zijn laatste boek Strategy en The Fat Smoker. Waarin hij zich afvraagt waarom zo weinig organisaties hun strategische plannen realiseren? Zijn boodschap was helder en eenvoudig: omdat wij mensen zijn en omdat wij hebben moeite met iets te realiseren. Of dat nu stoppen met roken, afvallen of het uitvoeren van onze strategie is. En alles komt dan terug bij de vraag waarom mensen overgaan tot actie om iets uit te voeren. Rol van de manager is dan om mensen te enthousiasmeren. ‘Ability of leaders to create and sustain enthousiasm (not just compliance) in others’ in Davids woorden.



Mattieu Weggeman sprak deze dag ook en zijn betoog ‘Leidinggeven aan Professionals, niet doen’ sloot goed aan op het betoog van Maister. Zijn kern: planning en control hebben hun beste tijd gehad, je moet sturen op een collectieve ambitie. Dus weg met de spreadsheets en de procedures, maar samen met de professionals een collectieve ambitie ontwikkelen. Volgens Maister is die collectieve ambitie feitelijk de ‘rules of membership’ om bij de club te mogen horen. Hij sprak in dit verband ook over de ‘non negotiable minimum standards’; houdt een professional zich daar niet aan, dan past hij niet binnen onze organisatie.


Het ging dus vandaag vooral over leiderschap, over het enthousiasmeren van mensen maar ook over het afspreken van een collectieve ambitie en standaarden. In de link naar de accountancymarkt zou je ook kunnen zeggen dat we het vandaag hebben gehad over the tone at the top en het interne kwaliteitsbeheersingssysteem (‘non negotiable minimum standards’). Maister sprak ook over het feit dat je een signaleringssysteem moet hebben wanneer die standaards worden overtreden en op welke wijze je dan direct moet optreden. Let wel, niet straffen maar helpen en sturen.

De relatie met de accountancy was ook te vinden toen Weggeman sprak over de ontwikkeling van een High Trust society naar een Low trust society. Met de roep om transparantie neemt het vertrouwen af. Hij vroeg zich ook af wat die transparantie dan was? Immers, waren niet alle banken die nu omvallen SOx-compliant en had de transparantie ons dan niet eerder moeten waarschuwen? Na de crisis zal de roep om meer compliance alleen maar toenemen. Vergeet daarbij niet dat als alles transparant wordt, je niets meer ziet.

Helaas waren er maar weinig accountants (2 inclusief mijzelf) aanwezig. Ik denk dat dat een gemiste kans voor velen van u is, want er was gisteren een hoop te leren.